Jakub Kornhauser, Agnieszka Taborska, Eliza Kącka
→ Wstęp wolny
→ Wydarzenie będzie tłumaczone na polski język migowy
Wznowiona ostatnio po wielu latach powieść „Trąbka do słuchania” Leonory Carrington narobiła trochę szumu, podobnie jak wydane wcześniej opowiadania „Siódmy koń” i proza Uniki Zürn. Czy surrealizm, chociaż w Polsce nigdy się nie zakorzenił, może być zatem odpowiedzią na dzisiejsze, trudne czasy?
„Walcz z rutyną. Szukaj magii tam, gdzie inni jej nie widzą. (…) Obalaj wszelkie tabu, ćwicz wrażliwość, nie przestawaj być buntowniczką / buntownikiem” — dosyć heretycko doradza Agnieszka Taborska. Z kolei drugi gość, Jakub Kornhauser od wielu lat jest zafascynowany — prywatnie i naukowo — surrealizmem i ruchami awangardowymi. Z tymi wyjątkowymi specjalistami od surrealizmu, sztuki i literatury porozmawia autorka książek naukowych i prozatorskich oraz felietonistka „Tygodnika Powszechnego” Eliza Kącka. Więcej o uczestnikach spotkania można przeczytać poniżej.
Poeta, eseista, tłumacz, redaktor, literaturoznawca, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego — na Wydziale Polonistyki współtworzy Ośrodek Badań nad Awangardą, wykłada również w Instytucie Filologii Romańskiej. Specjalizuje się w historii ruchów awangardowych, szczególnie w krajach Europy Środkowej. Redaktor i autor kilku monografii naukowych i tomów esejów poświęconych awangardzie, ostatnio wydał „Niebezpieczne krajobrazy. Surrealizm i po surrealizmie” (2022). Autor siedmiu tomów poetyckich, za „Drożdżownię” (2015) otrzymał Nagrodę im. Wisławy Szymborskiej, do której nominowany był także za „Dziewięć dni w ścianie” (2019). W 2020 roku opublikował „Premie górskie najwyższej kategorii”, czyli zapis pasji kolarskiej przełożony na język eseju, uhonorowany m.in. Nagrodą Znaczenia. Tłumaczył poezję i prozę surrealistów, w tym książki Henriego Michaux, Gherasima Luki, Gellu Nauma czy Miroljuba Todorovicia.
fot. Rafał Latoszek
Pisarka, tłumaczka, historyczka sztuki, specjalistka od surrealizmu. Debiutowała w 1995 roku książką „Polubić muzykę country. Dziennik amerykańskiej podróży”. Od tego czasu opublikowała ponad dwadzieścia książek — opowiadań („Wieloryb, czyli przypadek obiektywny”, 2010, „Nie tak jak w raju”, 2013), mistyfikacji literackich („Senny żywot Leonory de la Cruz”, 2004, „Niedokończone życie Phoebe Hicks”, 2013), esejów (między innymi: „Abecadło Topora”, 2005, „Okruchy amerykańskie”, 2006, „Notes. Paryż surrealistyczny”, 2017, „Miejsce wybrane”, 2019, „Świat zwariował. Poradnik surrealistyczny. Jak przeżyć”, 2021), baśni dla dzieci (m.in. „Blues Nosorożca”, 2008, „Licho i inni”, 2014, „Nie ma to jak sąsiedzi”, 2019). Jej twórczość tłumaczona była na francuski, angielski, niemiecki, hiszpański, słowacki, japoński i koreański. Na podstawie jej utworów powstały filmy i przedstawienia teatralne.
monidło Krystyny Piotrowskiej
Adiunktka na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Autorka książek naukowych „Stanisław Brzozowski wobec Cypriana Norwida” (2012) oraz „Lektura jako spotkanie. Brzozowski – tekst – metoda” (2017), a także tomów prozatorskich „Elizje” (2017), „po drugiej stronie siebie” (2019), „Strefa zgniotu” (2022) i książki eseistycznej „Idiomy” (2023). Współredaktorka antologii poezji najnowszej „Poeci i poetki przekraczają granice” (2011), redaktorka wyborów poezji mniej współczesnej (m.in. Cypriana Norwida, Anny Świrszczyńskiej, Henryki Łazowertówny). Felietonistka „Tygodnika Powszechnego”, członkini kapituły Nagrody Literackiej Gdynia.
fot. Mirosław Kaźmierczak